انواع میگو پرورشی و شرایط مناسب رشد و پرورش آنها و همچنین اکوسیستم های طبیعی آن ها در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از این گونه ها از نظر اقتصادی جهت پرورش مقرون به صرفه نبوده و چندین سال است که از سیستم تکثیر و پرورش خارج شده اند.
انواع میگو پرورشی
در این مطلب به بررسی مشخصات، محل پرورش و رشد، شرایط پرورش، میزان مشتری و کیفیت انواع میگوی پرورشی می پردازیم. در آخر مطلب هم شیوه تهیه میگو با کیفیت تضمینی را ارائه می دهیم. میگوهایی که در این نوشته مورد بررسی قرار می گیرند عبارتند از:
- p.chinensis (میگو چینی)
- p.indicus (میگوی سفید هندی)
- p.merguiensis (میگو موزی)
- p.semisulcatus (میگو ببری سبز)
- p.japonicus (میگو ژاپنی)
- p.monodon (میگوی ببری سیاه)
- p.vannamei (میگو وانامی)
p.chinensis (میگو چینی)
پراکنش عمده این گونه، در کشور چین است و بیشترین تراکم آن در دریای زرد است. در دوره رشد و نمو خود دارای مهاجرت وسیعی هستند. مولدین p.chinensis (میگو چینی) در بهار به خاطر وجود شرایط بهتر محیطی جهت زاد و ولد به شمال مهاجرت می کنند و فرزندان آن ها در پائیز به خاطر وفور غذا در جنوب، به آن سمت مهاجرت می نمایند. میگوی چینی از مهم ترین گونه های پرورشی جهان است. هرچند نزدیک به 100 % پرورش این گونه در خود چین انجام می شود اما به خاطر داشتن شرایط مساعد که بهترین دمای پرورش بین 18-16 درجه سانتی گراد است و بهترین شوری پرورش که بین 61-11 ppt است، امکان پرورش در آب های کشورمان (دریای خزر) وجود دارد. البته در سال های گذشته وارداتی نیز از این گونه انجام شد اما به علت عدم کارشناسی مناسب رها شد.
p.chinensis (میگو چینی)
p.indicus (میگوی سفید هندی)
این گونه در ایران در سال های قبل رتبه اول پرورش را داشته است اما در سطح جهانی به علت سایز کوچک و مقاومت پذیری و رشد کمتر، چندان حائز اهمیت نیست. گسترش جهانی p.indicus (میگوی سفید هندی) از شمال استرالیا و جنوب شرقی آسیا تا اقیانوس هند، خلیج فارس و دریای عمان و سواحل شرقی آفریقا می باشد. این گونه بدنی نیمه شفاف دارد و رنگ آن صورتی کم رنگ تا زرد شیری است. آنتن های بزرگی دارد که همرنگ بدن هستند و یکی از شاخص های شناساییی این گونه می باشند. در پرورش، جابه جایی و صید دارای مقاومت کمی هستند. در ضمن پوست آن سریع فاسد می شود. مناسب ترین درجه حرارت برای پرورش آن 23-20 درجه سانتی گراد و بهترین شوری پرورش ppt 40 می باشد. این گونه در ایران در منطقه جاسک دارای بیشترین تراکم است و می توان بچه میگوها را به راحتی از این ناحیه به دست آورد.
p.indicus (میگوی سفید هندی)
p.merguiensis (میگو موزی)
این گونه از لحاظ ظاهری شباهت زیادی به میگوی هندی دارد. با این تفاوت که بر روی بدن خال های قرمز و قهوه ای رنگی نیز دیده می شود که آن را شبیه موز رسیده می کند.معمولا از مناطق ساحلی تا عمق 55 متری حضور دارند ولی بیشترین تراکم آن در عمق 20 متری است. p.merguiensis (میگو موزی) یکی از بهترین و لذیذترین گونه های میگوی جهان است. این میگو عمده ترین گونه استان هرمزگان است. بهترین دمای پرورش 32-25 و شوری ppt 15-33 است. پراکنش جهانی آن از آب های مالدیو تا آب های خلیج فارس و دریای عمان است.
p.merguiensis (میگو موزی)
p.semisulcatus (میگو ببری سبز)
این میگو اولین گونه ای بود که در ایران برای پرورش امتحان شد اما چندان موفقیت آمیز نبود. چون اصلا گونه مناسبی برای پرورش نیست. هرچند این گونه صید زیادی را در جهان به خود اختصاص می دهد. از مناطق ساحلی تا عمق 130 متری یافت می شود ولی بیشترین تراکم آن عمق 60 متری است. از لحاظ ظاهری شبیه میگوی سفید هندی است اما کمی صورتی تر است و بر روی بدن و رستروم دارای باندهای رنگی است.گستره جهانی آن شبیه گونه هندی است با این تفاوت که p.semisulcatus (میگو ببری سبز) از طریق کانال سوئز به دریای مدیترانه راه یافته است.
p.semisulcatus (میگو ببری سبز)
p.japonicus (میگو ژاپنی)
این گونه از زیباترین میگوهای خوراکی است. رنگ بدن آن مخلوطی از آبی، قهوه ای و سبز است. یکی از 3 گونه ای است که بر روی بدن خود دارای باندهای رنگی است. p.japonicus (میگو ژاپنی) از نواحی کم عمق تا عمق نزدیک به 90 متر یافت می شود. از لحاظ پراکنش شبیه به میگوی هندی است با این تفاوت که هرچه به سمت غرب نزدیک تر شویم از تراکم این میگو کاسته می شود. بهترین دمای پرورش 28-18 درجه سانتی گراد و شوری ppt 34.5-45 است.
p.japonicus (میگو ژاپنی)
p.monodon (میگوی ببری سیاه)
p.monodon (میگوی ببری سیاه) هم جز 3 گونه از انواع میگو پرورشی است که بر روی بدن دارای باندهای رنگی رنگی است. این گونه از مهم ترین گونه های پرورشی دنیاست. رشد مناسب، مقاومت بالا در برابر بیماری ها و تحمل شرایط متفاوت زیستی از این موجود نمونه خوبی برای پرورش ساخته است. اما علی رغم این محاسن به خاطر ظاهر نازیبا، قیمت چندان بالایی در بازار ندارد.رنگ بدن این گونه قهوه ای تیره، سیاه و یا سبز لجنی است. این میگو از نواحی ساحلی، تا عمق 150 متری دیده می شود و بیشترین تراکم آن در عمق 60 متری است. پراکنش عمده آن شبیه میگوی ژاپنی است. در سیستم پرورشی به وزن 150 گرم هم می رسد اما در آب های طبیعی تا 600 گرم هم صید شده است. بهترین دمای پرورش 34-24 درجه سانتی گراد و بهترین شوری ppt 5-25 است.
p.monodon (میگوی ببری سیاه)
p.vannamei (میگو وانامی)
از مهم ترین انواع میگوی پرورشی بوده که پراکنش طبیعی آن در اطلس شرقی و از مکزیک تا پرو است. به خاطر پتانسیل بالای p.vannamei (میگو وانامی) در تحمل شرایط متفاوت و همین طور سرعت رشد بالا و ظاهر مناسب رویکرد وسیعی در جهان نسبت به پرورش آن مشاهده می شود. بهترین دمای پرورش ppt 26-33 و شوری 35-5 است. در حال حاضر میگوی وانامی تنها گونه پرورشی در ایران می باشد.
p.vannamei (میگو وانامی)
هلدینگ برتاو چه نوع میگویی ارائه می دهد؟
هلدینگ برتاو با بهره گیری از دانش و تجربه متخصصان و با توجه به شرایط جوی مناسب، از میان انواع میگو پرورشی p.vannamei (میگو وانامی) را در سطح وسیع پرورش می دهد. با توجه به بهره گیری از دانش و تکنولوژی روز دنیا، همیشه می توانید میگوی باکیفیت با طعم فوق العاده را از ما دریافت کنید. ما از کیفیت کار خود اطمینان داریم و به شما تضمین می دهیم که محصول ارائه شده از طرف ما تمامی استانداردهای اروپا را پاس خواهد کرد (توجه داشته باشید که استانداردهای اروپا از سختگیرانه ترین استانداردها در سطح جهان می باشد). برای مشاهده محصولات ما روی دکمه زیر کلیک کنید: