بیماری های میگوی پرورشی تحت تاثیر انواع مختلفی از ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها، انگل ها و سایر عوامل محیطی بروز می کنند. در جدول زیر مهم ترین این بیماری ها ذکر شده اند. همچنین مواردی که هر ساله مزارع پرورشی میگوی ایران را تحت تاثیر قرار می دهند در این مطلب بررسی و شرح داده شده است.
بیماری های میگوی پرورشی شایع در ایران
بیماری EMS
بیماری EMS عامل ایجادکننده بیماری مرگ زودرس، یک نوع باکتری است. دلیل نام گذاری آن، مرگ و میر پست لاروها 20 تا 30 روز بعد از ذخیره‌سازی در استخرهای پرورشی می باشد.
علائم بیماری EMS
از علائم بیماری می توان به کندی رشد، نرم شدن پوسته خارجی بدن، تکه تکه شدن محتویات روده و یا خالی بودن روده از غذا، رنگ پریدگی بدن، کوچک و سفید شدن رنگ هپاتوپانکراس اشاره کرد. این بیماری خسارات زیادی به مزارع وارد می کند که گاها با شدت خسارت با بیماری لکه سفید برابری می کند.
بیماری Tura Syndrome (سندروم تورا)
عامل ایجادکننده بیماری Tura Syndrome (سندروم تورا) یک نوع ویروس است و میگو را در تمام مراحل پرورش مبتلا می‌کند. این بیماری می‌تواند به وسیله خود میگو و حتی انواع پرندگان و حشرات از استخری به استخر دیگر منتقل شود. این بیماری در عرض دو تا چهار هفته بعد از ذخیره‌سازی پست لارو باعث بیماری شده و شدیدترین حالت بیماری، قبل از پوست‌اندازی بروز می کند.
علائم بیماری Tura Syndrome
علائم این بیماری شامل، نرم شدن پوسته، قرمزی سطح بدن، ضمائم و دم (بیماری دم قرمز نیز گفته می شود)، خالی بودن دستگاه گوارش و انتشار رنگدانه های قرمز رنگ در سطح بدن و به ویژه دم میگو.
بیماری سر زرد (Yellow head)
بیماری سر زرد (Yellow head) نوعی بیماری ویروسی است که دلیل نام گذاری آن زرد شدن قسمت جلویی و سر میگو است. این ویروس میگوهای 5 تا 15 گرمی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. میگوهای مبتلا به مدت 2 روز بطور بی‌رویه و بشدت غذا می‌خورند و سپس تغذیه آنها ناگهان متوقف شده و در کناره‌های استخر شنا می‌کنند. چند ساعت قبل از مرگ هپاتو پانکراس آنها متورم شده و به رنگ زرد روشن درمی‌آیند، که به دلیل قرار گرفتن هپاتوپانکراس در ناحیه سراین قسمت زرئد رنگ دیده می شود. در میگوهای مبتلا رنگ‌پریدگی کلی مشاهده می گردد. بعد از ظهور علائم بالینی در عرض سه روز تلفات کلی شروع می شود و پس از3 تا 9 روز 100% تلفات را دربرمی‌گیرد.
میگوی مونودن سمت چپ تصویر بیمار است
بیماری لکه سفید (White spot)
عامل ایجادکننده بیماری لکه سفید(WSSD)، یک ویروس است که از بیماری های میگوی پرورشی و بسیار شایع می باشد. در حال حاضر در اکثر مزارع پرورش میگو این بیماری وجود دارد. عوامل بیماری‌زای این بیماری به راحتی می‌تواند به وسیله انواع سخت‌پوستان دیگر، حتی از طریق فیتوپلانکتون‌ها و لارو حشرات منتقل گردد.
علائم بیماری لکه سفید
از علائم بیماری ظهور لکه‌های سفید در ناحیه کاراپاس، و سپس در تمام بدن میگو می باشد که شایع ترین نشانه بروز بیماری است. علاوه بر این زرد و بی رنگ شدن هپاتوپانکراس، رقیق شدن و عدم انعقاد همولنف، بی حالی و بی اشتهایی و تجمع میگوها در کناره های استخر، از دیگر علائم بیماری لکه سفید است. 2 تا 7 روز بعد از بروز علائم کلینیکی، مرگ و میر میگوها با 70 تا 100% تلفات، اتفاق می افتد.
در این مطلب تلاش شد برخی از انواع بیماری های میگوی پرورشی بررسی شود. امیدوارم که مطالب ذکر شده برای شما مفید باشد. در صورت داشتن سوال و یا تجربه در این زمینه خوشحال می شویم در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.